Stephen King

Lórien

Stephen Edwin King, Richard Bachman.

frida

lubię go, ma naprawdę fajne książki, chociaż po Zafónie już ich tak nie lubię, bo język wydaje mi się zbyt prostacki. nalepsza Carrie moim zdaniem, miażdży.

Lórien

Co prawda jeśli chodzi o Zafóna, to nie czytałam {jeszcze} i jest to autor, do którego zawsze mam sięgnąć, ale nagle znajdę coś innego i zapominam, więc nie mam porównania.

Ogólnie zauważyłam ten nieco "prostacki" styl pisania Kinga, ale ja go właśnie za to uwielbiam. Czytając książki Lema, P.K. Dicka, Kapuścińskiego, Tolkiena mam do czynienia z ludźmi, którzy dbają o swoją poprawność, stylistykę, bogactwo słownictwa, przy nich King wydaje mi się bardzo bezpośredni, prostolinijny i to na mnie najbardziej działa w jego horrorach. Nie jestem w stanie uwierzyć w mistyczne postacie, ale on pisze tak, jakby to stało się gdzieś za rogiem i opowiadał o tym ktoś, kto wie wszystko i wszystkich w mieście. Zwłaszcza, że akcje rozgrywają się zazwyczaj w takich miastach typu, że za duże na wieś, za małe na metropolię. Takich jak moje :p To jeszcze bardziej działa na moją wyobraźnię xdd

Carrie dla mnie jest po prostu pierwsza. Jako debiut jest naprawdę niesamowita, jako odniesienie do całego dorobku Kinga, według mnie wypada już słabiej. Niemniej i tak jest świetna, ostatnio nawet czytałam i zostanie ona we mnie na pewno na długo, jak nie na zawsze. To głupie, ale teraz miewam momenty, że wchodzę pod prysznic i przypominam sobie matkę Carrie powtarzającą "brzydkie ciało" :D

Ja na ten moment, na pierwszym miejscu stawiam Wielki Marsz i Lśnienie. Wielki marsz od pierwszych stron mnie pochłonął i ogólnie uważam, że to był ciekawy pomysł na książkę. Z Lśnieniem trudno było mi przebrnąć w niektórych fragmentach, ale później tak samo- trudno było mi się oderwać :)